Niniejsza monografia jest ostatnią z cyklu pracą zbiorową, która powstała dzięki współpracy Instytutu Filologii Polskiej Uniwersytetu Szczecińskiego oraz badaczy z rożnych ośrodków naukowych i kulturalnych z całej Polski.
Publikację, podobnie jak trzy poprzednie – Współczesny i dawny obraz dziecka w języku (2017), Współczesny i dawny obraz mężczyzny w języku (2016), Współczesny i dawny obraz kobiety w języku, literaturze i kulturze (2015) – wyróżnia podjęta w tomie zróżnicowana i bogata tematyka, która tym razem odzwierciedla wielość problemów lingwistycznych dotyczących obrazu rodziny w ujęciu diachronicznym i synchronicznym.

Autorzy 34 zróżnicowanych metodologicznie i merytorycznie artykułów prezentują w swoich badaniach wiele aspektów językowego obrazu rodziny na przestrzeni
dziejów. Zaprezentowana w monografii szeroka - synchroniczno-diachroniczna - perspektywa badawcza ma służyć uzupełnieniu i wzbogaceniu badań nad modelem i funkcją rodziny z perspektywy lingwistycznej i socjolingwistycznej.

Podstawą materiałową analizy są rozmaite teksty z dziedziny kultury: literatura piękna, publicystyka, Internet, teksty użytkowe, słowniki, a także żywa mowa.
Monografia wpisuje się w żywy współcześnie dyskurs o roli rodziny i zmianach jej modelu w ciągu wieków oraz wpływie tych zmian na rozmaite przestrzenie i formy języka.
Leonarda Mariak