Ćwierć wieku, jakie minęło od zmiany systemowej, oraz blisko 10 lat od wstąpienia Polski do Unii Europejskiej to wystarczający okres, aby się zastanowić, czy zmiany społeczne, kulturowe, polityczne, ekonomiczne, jakie nastąpiły w tej części Europy, wpłynęły na poziom autorytaryzmu społeczeństwa oraz charakter autorytarnych praktyk państwa.
Kryzys finansowy, polityczny i społeczny, jaki przelewa się przez Europę po załamaniu neoliberalnych koncepcji gospodarczych, wywołuje w sporej części społeczeństwa poczucie frustracji i niezadowolenia. A to z kolei wpływa na skłonność do postrzegania świata i otoczenia społecznego w uproszczonych, czarno-białych barwach. Z tego powodu studia nad autorytaryzmem wywołują nie tylko debaty akademickie, ale są również związane z aspektem praktycznym i politycznym. Bakcyl dżumy nigdy nie ginie – pisał Camus. Zagrożenie społecznym autorytaryzmem i jego politycznymi skutkami jest wciąż aktualne.
Ze Wstępu Piotra Żuka