Z biegiem czasu nauczyłam się dostrzegać istotę funkcjonowania psychicznego moich pacjentów, którzy – oprócz problemów psychologicznych – cierpieli także wskutek alergii, chorób układu krążenia i układu oddechowego, dolegliwości ginekologicznych albo innych chorób pojawiających się lub nawracających w związku ze znaczącymi psychologicznie wydarzeniami. […] Na podstawie obserwacji klinicznych stopniowo dochodziłam do wniosku, iż od czasu do czasu wszyscy pacjenci (a także analitycy) somatyzują ­– szczególnie wtedy, gdy stresujące okoliczności przeciążają dotychczasowe metody radzenia sobie z bólem psychicznym i konfliktem. Najbardziej jednak interesowali mnie ci pacjenci, którzy na niemal każdą sytuację wzbudzającą emocje (szczególnie gniew lub lęk separacyjny) reagowali tendencją do zapadania na różne choroby.”

(fragm. Rozdziału 1)

Praca z ludźmi,  którzy nawykli do „komunikowania się poprzez ciało” jest poważnym wyzwaniem zarówno dla lekarzy, jak i dla psychoanalityków. Joyce McDougall udziela cennych wskazówek, formułuje interesujące koncepcje teoretyczne i poszerza obszar psychoanalitycznych dociekań. Swoje rozważania ilustruje licznymi fascynującymi przykładami klinicznymi, dzięki czemu czytelnik może śledzić zarówno to, co rozgrywa się w „teatrach umysłu” pacjentów, jak i ujawnianie się tych treści w „teatrach ciała”.

Joyce McDougall (1920–2011) była znaną i cenioną psychoanalityczką i superwizorką w Paryskim Towarzystwie Psychoanalitycznym, autorką licznych książek i artykułów.