Demetrio postrzega pamięć jako skarbnicę tożsamości, doświadczeń, przeżyć i wspomnień bogatą i wzbogacaną wraz z postępem wieku. Wspomnienia, porządkowanie wspomnień, ich układanie w ciągi, ich ogląd Autor postrzega jako proces samokształcenia, a proces tworzenia autobiografii czy biografii jest, według niego, procesem edukacyjnym. Próby odtwarzania własnej biografii uczą, wymagają wysiłku, refleksji, oceny, przywracają różne fakty, obrazy, rzeczy.

Uczenie się pamięci innych to chęć rozumienia owych osób. Jestem pewna, że książka Duccio Demetrio stale jest warta studiów, wzbogaca, prowadzi nas na nowe drogi rozważań, analiz, tworzenia czy odtwarzania własnej autobiografii, rozumienia biografii innych osób. Od siebie podążamy ku innym, ku światłu, ku wartościom i problemom.
(ze wstępu prof. Olgi Czerniawskiej)