Spis treści

Wstęp do wydania polskiego

Podziękowania

Słowo wstępne

1. Psychoanaliza – literatura nadmiaru

2. „Tony” – analiza młodego psychotycznego mężczyzny

3. „Barbara” – symbiotyczna identyfikacja z wszechmocnym obrazem matki

4. Między lękiem przed szaleństwem a potrzebą bycia szalonym

5. Heroiczne osiągnięcie stanu zdrowia psychicznego

6. Kwestia niepewności

7. Co począć?

W swojej najnowszej książce, O naturze psychoanalizy. Wytrwałość paradoksalnego dyskursu, Gregorio Kohon opisuje złożoność psychoanalitycznego spotkania i kwestionuje próby upraszczania tej dziedziny:

[…] psychoanaliza nie jest ani nauką, ani sztuką, ale zajmuje własne miejsce, ma niepowtarzalne cechy i sposób podejścia; nie można jej definiować ani oceniać poprzez odwołanie do parametrów innych dyscyplin. To właśnie analiza indywidualnych przypadków

odpowiada za rozwój teorii i praktyki psychoanalitycznej; psychoanalizy uczymy się poprzez studiowanie przykładów – czyli indywidualnych przypadków klinicznych.

(fragm. Słowa wstępnego)

Autor prezentuje ciekawe rozważania z obszaru filozofii nauki i metodologii badań naukowych, formułuje pełne pasji, momentami gorzkie tezy o wpływie polityki na zarządzanie opieką zdrowotną, snuje także dyskusję o ograniczeniach wpisanych w ruch tzw. „medycyny opartej na dowodach naukowych”. Przede wszystkim jednak dzieli się z czytelnikami tym, co uznaje za najważniejsze i najcenniejsze w psychoanalizie i procesie jej uczenia – wnikliwymi i pogłębionymi opisami indywidualnych przypadków klinicznych.

Gregorio Kohon – analityk szkoleniowy Brytyjskiego Towarzystwa Psychoanalitycznego. Jest redaktorem tomów: The Dead Mother:The Work of André Green (1999) oraz British psychoanalysis: New Perspectives on the Independent Tradition (2018), autorem Reflections on the Aesthetic Experience: Psychoanalysis and the Uncanny (2016). Nakładem Oficyny Ingenium ukazały się dwie jego książki: Miłość i jej losy (napisana wspólnie z André Greenem) oraz Bezpowrotnie utracone pewniki.