Strona internetowa practest.com.pl wykorzystuje pliki cookie, które mogą być wykorzystywane przez firmy badawcze i reklamowe w celu zapewnienia maksymalnej wygody w korzystaniu z serwisu.
KSIĄŻKA
Nie zmusicie mnie do nienawiści
29,90 zł
28,48 zł netto ( 5% VAT)
Najniższa cena z ostatnich 30 dni: 29,90 zł brutto
Tytuł oryginalny
Vouz n'aurez pas ma haine
Autor
Tłumacz
Wydawca
Wydanie
I
Rok publikacji
2016
ISBN
978-83-7999-822-7
Format
12.5x19.5cm
Oprawa
Miękka ze skrzydełkami
Ilość stron
136
Opis zamieszczony na stronie pochodzi od Wydawcy
Opis
Niezwykle poruszające i wymowne świadectwo dziennikarza,
który w ataku terrorystycznym w Paryżu stracił ukochaną żonę.
13 listopada 2015 roku w wyniku zamachu w Bataclan, popularnym klubie w 11. dzielnicy Paryża, Antoine Leiris stracił swoją żonę, Hélene Muyal-Leiris. Podczas gdy kraj pogrążony był w żałobie, Leiris, szukając słów, którymi można by opisać ten horror, opublikował na portalach społecznościowych list skierowany do terrorystów, zatytułowany Nie zmusicie mnie do nienawiści.
Książka, nosząca ten sam tytuł, co opublikowany zaledwie kilka dni po zamachu list, jest niezwykle wymownym i aktualnym głosem w sprawie niekończącej się machiny nienawiści powodowanej kolejnymi atakami terrorystów. Głosem przygniecionego stratą, 34-letniego dziennikarza, który ma tylko jedną broń: swoje pióro. Głosem człowieka, którego życie zmieniły przerażenie, a potem smutek i pustka po stracie ukochanej osoby. I wreszcie głosem, który dla nas współczesnych jest światełkiem nadziei i wskazówką, że życie – mimo wszystko – musi toczyć się dalej.
który w ataku terrorystycznym w Paryżu stracił ukochaną żonę.
13 listopada 2015 roku w wyniku zamachu w Bataclan, popularnym klubie w 11. dzielnicy Paryża, Antoine Leiris stracił swoją żonę, Hélene Muyal-Leiris. Podczas gdy kraj pogrążony był w żałobie, Leiris, szukając słów, którymi można by opisać ten horror, opublikował na portalach społecznościowych list skierowany do terrorystów, zatytułowany Nie zmusicie mnie do nienawiści.
Książka, nosząca ten sam tytuł, co opublikowany zaledwie kilka dni po zamachu list, jest niezwykle wymownym i aktualnym głosem w sprawie niekończącej się machiny nienawiści powodowanej kolejnymi atakami terrorystów. Głosem przygniecionego stratą, 34-letniego dziennikarza, który ma tylko jedną broń: swoje pióro. Głosem człowieka, którego życie zmieniły przerażenie, a potem smutek i pustka po stracie ukochanej osoby. I wreszcie głosem, który dla nas współczesnych jest światełkiem nadziei i wskazówką, że życie – mimo wszystko – musi toczyć się dalej.