Rzeczywistość obu mężczyzn bardzo różni się od siebie: dziadek delektuje się życiem, wszelkimi jego drobnymi przyjemnościami. Ma czas, by urządzać pikniki na trawie, pisać długie listy i dyskutować o sztukach teatralnych. Doktor Sebastian jest bardzo zapracowany, ciągle gdzieś się spieszy i choć żyje intensywnie, nie ma czasu na życie! W tym pośpiechu ucieka mu bowiem wiele piękna – widoki wspaniałej francuskiej stolicy, dobre jedzenie, szczere, głębokie rozmowy. Mimo że panowie wymieniają ledwie słowa powitania i mały uśmiech, łączy ich coś ważnego – to czas, który dziadek, były właściciel sklepu z zegarami, też kiedyś próbował dogonić.
Dopiero teraz godziny przestały mu uciekać – gdy nie próbuje ich złapać za wszelką cenę. Jego postawa pogodnej akceptacji i autentycznego zachwytu nad urokiem codzienności, a także niesłabnąca chęć poznawania świata i zdobywania nowych umiejętności (język niemiecki, ćwiczenia pilatesu), fascynuje wnuczka i sprawia, że czas spędzony z dziadkiem to dla niego najmilsze, najbardziej inspirujące chwile.