Książka ta jest praktycznym, szeroko stosowanym przewodnikiem wskazującym, co powinien mówić terapeuta w ważnych momentach terapii, aby wspomagać proces zdrowienia i zmiany. Paul L. Wachtel wyjaśnia, dlaczego pewne komunikaty podawane podczas terapii są wyjątkowo skuteczne, podczas gdy inne, zasadniczo o tej samej treści, mogą się okazać niekorzystne dla terapii. Napisana przez świetnego klinicystę i wykładowcę książka ta wypełnia lukę istniejącą w literaturze fachowej i wielu programach kształcenia. Jest ciekawą lekturą dla psychologów klinicznych, psychiatrów, pracowników socjalnych, pielęgniarek psychiatrycznych oraz doradców. Może też służyć jako podręcznik psychoterapii na poziomie studiów magisterskich.

Paul L. Wachtel należy do tych nielicznych badaczy i teoretyków psychoterapii, których publikacje znajdują natychmiastowe, bezpośrednie i silne przełożenie na moją praktykę kliniczną. Od dawna korzystam i zalecam korzystanie z tego doskonałego opracowania. Ogromnie się cieszę, że ukazuje się drugie, poprawione wydanie, które uwzględnia najnowsze osiągnięcia rozmaitych podejść terapeutycznych. Wachtel nie pisze zbyt ogólnie ani abstrakcyjnie. Sprawnie porusza się między różnymi koncepcjami teoretycznymi, wynikami badań oraz ich praktycznymi zastosowaniami, a swoje zasady ilustruje licznymi, zapadającymi w pamięć przykładami. Szczegółowo rozważa niuanse i subtelności wypowiedzi terapeuty kierowanych do pacjenta, sposób ich formułowania oraz kontekst relacji, w której w trakcie terapii są podawane interwencje. Publikacja ta jest lekturą obowiązkową dla praktykujących psychoterapeutów wszystkich orientacji.

Dr Paul L. Wachtel pracuje jako Dinstinguished Professor dla programu studiów doktoranckich z zakresu psychologii klinicznej w City College and the Graduate Center of the City University of New York.

SPIS TREŚCI

WSTĘP
ROZDZIAŁ 1. Leczenie mową – przemyślenia. Terapeuta także mówi 3

CZĘŚĆ I. PODSTAWY TEORETYCZNE I EMPIRYCZNE
ROZDZIAŁ 2. Ciągła ewolucja psychoterapii. Rozwój i zbieżne zmiany podejścia psychoanalitycznego, poznawczo-behawioralnego, systemowego i opartego na doświadczeniu  23
ROZDZIAŁ 3. Uwzględnianie więzi. Rosnące zainteresowanie teorią więzi, badaniami dotyczącymi więzi oraz ich implikacjami dla terapii  50
ROZDZIAŁ 4. Psychodynamika cykliczna I. Błędne koła i produktywne cykle  67
ROZDZIAŁ 5. Psychodynamika cykliczna II. Lęk, ekspozycja, interpretacja  84
ROZDZIAŁ 6. Psychodynamika cykliczna III. Wgląd, relacja terapeutyczna i świat zewnętrzny  102

CZĘŚĆ II. ZASTOSOWANIA I WSKAZÓWKI KLINICZNE
ROZDZIAŁ 7. Wypowiedzi oskarżycielskie i wspomagające. Krytyka i przyzwolenie w dialogu terapeutycznym  123
ROZDZIAŁ 8. Analizowanie – nie przesłuchiwanie  143
ROZDZIAŁ 9. Budowanie na silnych stronach pacjenta  167
ROZDZIAŁ 10. Afirmacja i zmiana  192
ROZDZIAŁ 11. Przypisywanie i sugestia  215
ROZDZIAŁ 12. Przeformułowanie, zmiana etykiety, paradoks  244
ROZDZIAŁ 13. Odsłonięcie się terapeuty. Szanse i zagrożenia  265
ROZDZIAŁ 14. Dojście do rozwiązania problemów pacjenta. Opór, przepracowanie i dojście do końca terapii  296

POSTSCRIPTUM
ROZDZIAŁ 15. Komunikacja w terapii par – Ellen F. Wachtel  339

Bibliografia  359
Indeks  387