Badania z zakresu socjologii emocji rozwijały się w socjologii zachodniej od lat siedemdziesiątych XX wieku. [...] Sfera emocji z roku na rok staje się takim samym przedmiotem badań i refleksji teoretycznej, jak kultura, władza, struktura społeczna itd. Stopniowo staje się też przedmiotem akademickiego nauczania; dziś trudno wyobrazić sobie nowoczesny podręcznik systematycznej socjologii niezawierający wyodrębnionej części lub rozdziału poświęconego teoriom socjologii emocji. [...] Socjologia emocji jako świadomie odrębna subdyscyplina utrzymuje, że uczucia mają wymiar społeczny, tzn. że są tworzone, przeżywane i wyrażane w ścisłym powiązaniu z tym, co kulturowe i społeczne. Oznacza to, że sfera "afektów" nie da się zredukować do samych tylko komponentów fizjologicznych lub psychicznych "stanów wewnętrznych", ale jest w istocie sferą doznań w sposób integralny zorganizowanych poprzez nadawane im znaczenia kulturowe. Co więcej, zakłada się tu, że temu samemu stanowi pobudzenia afektywnego mogą zostać przypisane różne znaczenia, a ich ekspresja może przybierać różne formy. Emocje bowiem, tak samo jak sfera behawioru, podlegają kontroli społecznej, socjalizacji i kulturowej dyferencjacji.