Urszula Kusio podjęła się ambitnego zadania przedstawienia statusu komunikacji międzykulturowej jako szczególnej dyscypliny wiedzy. Podeszła do tego tematu w sposób autorski, proponując pojęcie dialogu jako tę ramę, która może być jednym ze sposobów realizacji postulatu maksymalnie niezakłóconej i autentycznej komunikacji pomiędzy jednostkami wywodzącymi się z odrębnych kultur mentalnych. Autorce udało się pokazać, że dialog może być osią myślową komunikacji międzykulturowej, choć jest to tylko jedna z możliwości, której sens bywa jednak nadinterpretowany (co autorka zauważa). Jest to ciekawa propozycja, której siłą jest mocne zaplecze etyczno-aksjologiczne. Pytanie główne brzmi zatem: jak uprawiać dialog w świecie zdominowanym przez polilogi, w świecie, w którym wszyscy mówią jednocześnie, zdominowanym przez zapośredniczone technologiczne formy interpretacji, w których język przedmiotowy i metajęzykowa obróbka "odmienności kulturowej" niełatwo dają się rozdzielić?