W prezentowanej Czytelnikom obszernej monografii Krzysztof Mudyń zajmuje się zagadnieniem kiedyś klasycznym dla filozofii: Co jest istotą rzeczywistości? Czym rzeczywiście różni się od nierzeczywistego? W ujęciu autora problem ten przybiera bardzo ciekawą formę pytania z zakresu psychologii: Co jest mniej, a co bardziej rzeczywiste dla jednostki, i co ta subiektywna rzeczywistość danego zjawiska czy obiektu znaczy lub implikuje. Krzysztof Mudyń nie zajmuje się więc w swojej pracy rzeczywistością „sama w sobie”, nie zakłada dychotomizacji (rzeczywiste – nierzeczywiste). Z perspektywy psychologia bada zjawisko odczuwania stopnia rzeczywistości obiektów przez jednostkę i korelatywy tych odczuć.

Problem stawiany przez autora jest ciekawy i oryginalny. Czytając książkę, dziwiłem się, że pytanie do tej pory nie było wprost stawiane w (znanych mi) obszarach badawczych psychologii poznawczej.
Z recenzji prof. dra hab. Jerzego Trzebińskiego

Krzysztof Mudyń jest absolwentem psychologii Uniwersytetu Jagiellońskieho, a obecnie pracuje w Instytucie Psychologii Stosowanej tejże uczelni. Od dawna pociągały go problemy podstawowe, wyprowadzając często poza granice poszczególnych dyscyplin naukowych. Wyrazem tego są m.in. wcześniejsze publikacje książkowe: Problem granic poznania z hipersystemowego punktu widz4enia (Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 1992), O granicach poznania. Miedzy wiedzą, niewiedzą i antywiedzą (Impuls, 1995), Zdarza się, że myślimy…(PSB, 1997). Przetłumaczył książki: K. Horney Nowe drogi w psychoanalizie (PWN, 1987, 1994, Rebis, 2001) oraz W. Agora Intuicja w organizacji (PSB, 1998).