Georges Bataille (1897-1962), francuski pisarz i filozof, uchodził za "metafizyka zła", który fascynował się śmiercią, cierpieniem i ofiarami z ludzi, ale mimo neurotyczno-erotycznego nimbu Afirmatora Transgresji przez większość życia był bibliotekarzem. Również Historia erotyzmu (należąca do ineditów z lat 1950-1951) nie jest dziełem skandalizującym, lecz esejem o "ekonomii ogólnej" w specyficznym, szerokim sensie tego pojęcia nadanym mu przez Bataille'a. Jego zdaniem erotyzm to jeden z aspektów życia wewnętrznego, nie mniej duchowy niż życie religijne. "Dialektyka" erotyzmu polega na tym, że jest on funkcją ludzką, jeśli seksualność ograniczają zakazy. Bez nich, bez takiego "oporu" pozostaje zwykłą, "swobodną" seksualnością zwierzęcą. Na historię erotyzmu składają się próby "transgresji", przekraczania ustanawianych zakazów. Książka Bataille'a jest w zasadzie właśnie esejem historycznym, choć także "fenomenologią erotyczną". Wydaliny, czystość, nagość, przedmiot pożądania, małżeństwo znajdują tu pełne pasji i świeżości analizy. Trzeba bowiem mimo wszystko pamiętać, że bibliotekarz po pracy zwykł był odwiedzać paryskie zamtuzy.