Migracje i ich konsekwencje są jednymi z najbardziej aktualnych problemów, przed którymi stają dziś służby społeczne. To także wyzwania zarówno dla migrantów, bo wymagają oni adaptacji do nowych sytuacji, jak i osób z nimi pracujących. Charakteryzujące szok kulturowy poczucie zagubienia i niepewności w kontakcie z obcym kul­turowo światem i jego przedstawicielami dotyka nie tylko przybyszów, ale także osoby podejmujące z nimi pracę. Do skutecznego radzenia sobie z tymi problemami potrzebne są wiedza, umiejętności, predyspozycje i doświadczenia, składające się na kompetencję międzykulturową, a ponieważ w relacji migrant–pracownik służb społecznych ten pierwszy jest stroną potrzebującą wsparcia i pokierowania, to kwestią szczególnie istotną jest, aby zatrudniona do działania z nim osoba była międzykulturowo kompetentna. Stąd narodził się pomysł podjęcia badań dotyczących kompetencji międzykulturowej pracowników służb społecznych pracujących z migrantami. Dla realizacji tego tematu wybrano koncepcję kompetencji międzykulturowej według Jurgena Boltena, co wynika z tego, że składające się na ten model kompetencje i kategorie znajdują zastosowanie w pracy polskich pracowników służb społecznych z migrantami. Ponadto model ten jest otwarty na uwarunkowania zawodowe i kulturowe wykonywania pracy, a to pozwoliło na dostosowanie go do kontekstu pracy polskich pracowników służb społecznych zajmujących się migrantami.

Z Wprowadzenia