Monografia poświęcona jest analizie działań wolicjonalnych. Autor ukazuje wolę jako syntezę nieświadomej dyspozycji psychicznej i czynu zaplanowanego przez rozum. Podejmuje takie centralne zagadnienia, jak konflikty pomiędzy świadomym zamierzeniem a afektywnym i popędowym opętaniem przez kompleksy, pomiędzy procesami cyklicznymi (reaktywnymi i mechanicznymi) a spiralnymi (twórczymi i progresywnymi), pomiędzy doświadczaną rzeczywistością a tworzonymi przez ludzkie umysły iluzjami.
W swej refleksji autor opiera się na psychologii głębi, sięga do myśli chrześcijańskiej, do filozofii Schopenhauera i Nietzschego oraz do buddyjskich sutr, nauk dawnych mistrzów buddyjskich i ich współczesnych propagatorów.